«Ξεχείλισε το παράπονο από τη σκληρότητα της ζωής!... Και στον πάτο του ποτηριού μας γλύκανε μια ελαφριά δόση αυτοσαρκαστικής εκτόνωσης, ως επίλογος, σε μια ζωή με πλίνθους και κεράμους άτακτους ερριμμένους…».
Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Γρεβενών παρουσίασε το βράδυ στις οκτώ (8) την Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου τη δεύτερη συλλογή διηγημάτων του Γιώργου Σιώμου, με τίτλο: «Το Παράπονο του Εμμανουήλ Παπά».
Το βιβλίο παρουσίασαν, ο καθένας από τη δική του οπτική και αισθητική ευαισθησία, οι Μπάκας Ευάγγελος, συγγραφέας, Αντώνης Παπαβασιλείου, εκδότης της εφημερίδας «Τα χρονικά της Δυτικής Μακεδονίας και Ζαγκανίκας Σίμος, Διευθυντής της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης.
Η πρώτη παρθενική εμφάνιση του Γιώργου Σιώμου έγινε με το βιβλίο του «Ο κορυδαλλός», το οποίο η Βιβλιοθήκη το παρουσίασε το 2013. Ένα βιβλίο που μας άφησε πολλές συγκινήσεις, γιατί όλοι, όσοι το αναγνώσαμε και ιδιαίτερα οι συνoμήλικοι του συγγραφέα αναγνωρίσαμε, μέσα από την αυτοβιογραφική του διήγηση, κομμάτια από τη δική μας, προσωπική ζωή.
Ο συγγραφέας με μια όμορφη, ρέουσα γραφή συνέχισε την αυτοβιογραφική του εξιστόρηση και στο δεύτερο, με είκοσι δύο (22) διηγήματα, βιβλίο του.
Ο Γιώργος Σιώμος με τη δεύτερη αυτή συγγραφική του κατάθεση μας έδωσε πλέον την ταυτότητά του. Είναι ένας συγγραφέας που διηγείται με πολύ αναγνώσιμο τρόπο αυτά που συμβαίνουν στη ζωή του και στο περιβάλλον του. Είναι ένας διηγηματογράφος!... Ένας πολύ καλός διηγηματογράφος, που όταν τα στοιχεία που τον περιβάλλουν αδυνατούν, με αμεσότητα, να διηγηθούν αυτό που αισθάνεται, τότε, επιστρατεύει την ενεργητική του φαντασία και πλάθει πειστικά τη διήγησή του, προσεγγίζοντας ακόμη περισσότερο και πιο βαθειά την πραγματικότητα.
Έχει έναν ξεχωριστό τρόπο στην αφήγησή του, που κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη επικεντρωμένο μέχρι και την τελευταία του επιλογική πρόταση.
Διαβάζοντας κανείς το βιβλίο του, στο αδειανό του δωμάτιο, έχει την αίσθηση ότι ο συγγραφέας τον παρακολουθεί, ψυχογραφεί τις αντιδράσεις του και τον καταγράφει....
Δεν περνάει τίποτα χωρίς να επισημανθεί από το διεισδυτικό του μάτι!.. Καμιά λεπτομέρεια από την ψυχογραφική του πένα!...
Ξεγυμνώνει από τα δήθεν τους πρωταγωνιστές του και τους αποκαλύπτει όπως είναι και όχι όπως θα ήθελαν να φαίνονται… Και δε χαρίζεται ούτε στον εαυτό του!...
Δεν υπάρχει βάλσαμο στη γραφή του και τρυφερές συγκαλύψεις μέσα από αλληλουχίες. Υπάρχει στεγνός προσγειωτικός ρεαλισμός με ψήγματα θλίψης και με αποχρώσεις του σκούρου μαύρου που δίνει αξία στις ανοιχτόχρωμες αποχρώσεις της ζωής!..
Σκληρός στις εικόνες του. Σκληρός στις λέξεις του. Σκληρός στις εκφράσεις του!..
Ένας ρεαλισμός που σε δαγκώνει και σε προσγειώνει, που σου δίνει την συνείδηση ότι δε ζεις υπερβατικά, αλλά ότι υπάρχεις!... Όπως υπάρχουν και τα προβλήματα. Όπως υπάρχουν και οι απώλειες στη ζωή. Υπάρχεις, ζεις, υποφέρεις, δημιουργείς κι αυτό είναι η ζωή!... Μια ζωή, που μέσα στην πολύβουη πόλη, στο θορυβώδες φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον, στη φλύαρη καθημερινότητα και στις εκκωφαντικές στιγμές της σιωπής, σε κρατά τυλιγμένο στο σεντόνι της μοναξιάς!...
Στη γραφή του παίρνουν αξία τα μικρά και καθημερινά. Οι άνθρωποι και τα μικρά τους γεγονότα, που στα μάτια του λογοτεχνικού φανφαρονισμού είναι χωρίς σημασία, προσπεράσιμα, ανάξια λόγου. Στη δική του γραφή γίνονται πρωταγωνιστές, αποκτούν κύρος και οντότητα και δίνουν αξία στην ταπεινή μικρόχαρη ζωή!...
Η προσέγγιση αυτή για τη ζωή, μέσα από το φακό της ψυχής, χωρίς ωραιοποιήσεις και χωρίς υπερβατικές ρήσεις είναι η απεικόνιση της πραγματικότητας. Είναι η φυσική εξέλιξη. Είναι ο ρεαλισμός στο χώρο των τεχνών. Και όταν προστίθεται ο μύθος, η φαντασιακή προσέγγιση τότε, τούτο δεν εξυπηρετεί τίποτα περισσότερο από το να φανεί ακόμη πιο απογυμνωμένη η εικόνα. Τότε ο ρεαλισμός αυτός γίνεται μαγικός. Μαγικός στο να πείσει και να μυήσει, να δώσει ερμηνείες και να καθοδηγήσει…
Ο Γιώργος λοιπόν έχει αυτή την ικανότητα να παντρεύει την πραγματικότητα με το μύθο, να γίνεται λυρικός και πειστικός. Είναι ένας διηγηματογράφος του «μαγικού ρεαλισμού».
Το ομότιτλο διήγημά του «Το Παράπονο του Εμμανουήλ Παπά» πιστεύω πως είναι αντιπροσωπευτικό ως διήγημα στο χώρο του «μαγικού ρεαλισμού».
Το διήγημα εξιστορεί μια φαντασιακή εντελώς ιστορία. Τον Εμμανουήλ Παπά να κατεβαίνει από τις πινακίδες της οδού, να ζωντανεύει και να συναντά τον Τάσο Καρατάσο που κατέβηκε κι αυτός από τον ανδριάντα του. Να κουβεντιάζουν για τα περασμένα, τα επαναστατικά γεγονότα που συνέβαλαν στην παλιγγενεσία των Ελλήνων, να εκκλησιάζονται και να στέκονται απέναντι από την προτομή, ενός κατοπινού Έλληνα, του αρχαιολόγου, Μανώλη Ανδρόνικου.
Τρεις πρεσβευτές του ιστορικού χθες στο αβέβαιο σήμερα του Ελληνισμού.
Μερικές αυτούσιες εκφράσεις του συγγραφέα που ξετυλίγουν γκροτέσκο εικόνες και νοηματοδοτούν την δραματική πραγματικότητα του σύγχρονου Ελληνισμού…
«Ποιόν φοβερίζεις Καρατάσο;
«Τα κοπρόσκυλα διώχνω, που μαγαρίζουν την αυλή μου…»
…..
«Ανέβηκαν οι (πεθαμένοι) ελευθερωτές (Παπάς και Καρατάσος) τα σκαλοπάτια (της εκκλησίας), έκαναν το σταυρό τους, άναψαν το κερί τους, πέρασαν ανάμεσα από τον κόσμο και στάθηκαν μπρος στην Ωραία Πύλη. Ένα αεράκι φύσηξε απαλά στο πέρασμά τους, σαν χάδι πατρικού χεριού στο κεφαλάκι ενός μωρού. Έστρεψαν τα κεφάλια τους οι εκκλησιαζόμενοι, δεν είδαν τίποτα…»
……..
Η προτομή του Ανδρόνικου στήθηκε, για να τον βλέπουν οι διερχόμενοι και να θυμούνται, καθώς τους έδωσε καθρέπτη να κοιτούν το πρόσωπό τους….
Ξεχείλισε το παράπονο καθ’ όλο το χρόνο της παρουσίασης από τη σκληρότητα της ζωής!... Και στον πάτο του ποτηριού μας γλύκανε μια ελαφριά δόση αυτοσαρκαστικής εκτόνωσης, ως επίλογος, σε μια ζωή με πλίνθους και κεράμους άτακτους ερριμμένους…».
Ο μαγικός ρεαλισμός του συγγραφέα μάγεψε το ακροατήριο τόσο που χρόνος κύλησε ανεπαίσθητος και στις εκφράσεις όλων μας είχε αποτυπωθεί η γοητεία των προσωπικών βιωματικών εξιστορήσεών του.
Αποσπάσματα από το βιβλίο αναγνώσθηκαν από τον Γιάννη Παπαδιαμάντη
Από τους φίλους προσκεκλημένους πήραν το λόγο και τοποθετήθηκαν για το βιβλίο, ο Δημήτριος Ψευτογκάς και ο Ιωάννης Σιώμος.
Για την προετοιμασία και την άρτια οργάνωση της εκδήλωσης έχουν εργασθεί: Ο Σταύρος Χασπερίδης , η Γεωργία Κοπάνου, η Θεολογία Ταρλατζή και η Κατερίνα Καφτεράνη
Ήταν πραγματικά, κατά κοινή ομολογία, μια πολύ επιτυχημένη παρουσίαση.
Ο Γιώργος Σιώμος έχει στήσει μεσοστρατίς την κάμερα της ψυχής του και το διερευνητικό του βλέμμα και καταγράφει….
Διαβάζοντάς τον, όλοι θα συναισθανθείτε ως πιθανοί πρωταγωνιστές στην αυριανή πλοκή των βιογραφικών του σημειώσεων. Και όσοι παρευρίσκεστε σήμερα μέσα στην αίθουσα, μπορεί αύριο να βρεθείτε μέσα από την όμορφη λογοτεχνική του κατάθεση, σε κάποιες από τις συλλογές διηγημάτων, εντυπωμένες στα επόμενα βιβλία του!...
Ευχόμαστε στο «Το Παράπονο του Εμμανουήλ Παπά» να είναι καλοτάξιδο στη χώρα των βιβλιόφιλων και στον συγγραφέα να έχει πάντα αυτή την ανεπούλωτη επιθυμία της γραφής!...
Σίμος Ζαγκανίκας
Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Γρεβενών παρουσίασε το βράδυ στις οκτώ (8) την Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου τη δεύτερη συλλογή διηγημάτων του Γιώργου Σιώμου, με τίτλο: «Το Παράπονο του Εμμανουήλ Παπά».
Το βιβλίο παρουσίασαν, ο καθένας από τη δική του οπτική και αισθητική ευαισθησία, οι Μπάκας Ευάγγελος, συγγραφέας, Αντώνης Παπαβασιλείου, εκδότης της εφημερίδας «Τα χρονικά της Δυτικής Μακεδονίας και Ζαγκανίκας Σίμος, Διευθυντής της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης.
Η πρώτη παρθενική εμφάνιση του Γιώργου Σιώμου έγινε με το βιβλίο του «Ο κορυδαλλός», το οποίο η Βιβλιοθήκη το παρουσίασε το 2013. Ένα βιβλίο που μας άφησε πολλές συγκινήσεις, γιατί όλοι, όσοι το αναγνώσαμε και ιδιαίτερα οι συνoμήλικοι του συγγραφέα αναγνωρίσαμε, μέσα από την αυτοβιογραφική του διήγηση, κομμάτια από τη δική μας, προσωπική ζωή.
Ο συγγραφέας με μια όμορφη, ρέουσα γραφή συνέχισε την αυτοβιογραφική του εξιστόρηση και στο δεύτερο, με είκοσι δύο (22) διηγήματα, βιβλίο του.
Ο Γιώργος Σιώμος με τη δεύτερη αυτή συγγραφική του κατάθεση μας έδωσε πλέον την ταυτότητά του. Είναι ένας συγγραφέας που διηγείται με πολύ αναγνώσιμο τρόπο αυτά που συμβαίνουν στη ζωή του και στο περιβάλλον του. Είναι ένας διηγηματογράφος!... Ένας πολύ καλός διηγηματογράφος, που όταν τα στοιχεία που τον περιβάλλουν αδυνατούν, με αμεσότητα, να διηγηθούν αυτό που αισθάνεται, τότε, επιστρατεύει την ενεργητική του φαντασία και πλάθει πειστικά τη διήγησή του, προσεγγίζοντας ακόμη περισσότερο και πιο βαθειά την πραγματικότητα.
Έχει έναν ξεχωριστό τρόπο στην αφήγησή του, που κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη επικεντρωμένο μέχρι και την τελευταία του επιλογική πρόταση.
Διαβάζοντας κανείς το βιβλίο του, στο αδειανό του δωμάτιο, έχει την αίσθηση ότι ο συγγραφέας τον παρακολουθεί, ψυχογραφεί τις αντιδράσεις του και τον καταγράφει....
Δεν περνάει τίποτα χωρίς να επισημανθεί από το διεισδυτικό του μάτι!.. Καμιά λεπτομέρεια από την ψυχογραφική του πένα!...
Ξεγυμνώνει από τα δήθεν τους πρωταγωνιστές του και τους αποκαλύπτει όπως είναι και όχι όπως θα ήθελαν να φαίνονται… Και δε χαρίζεται ούτε στον εαυτό του!...
Δεν υπάρχει βάλσαμο στη γραφή του και τρυφερές συγκαλύψεις μέσα από αλληλουχίες. Υπάρχει στεγνός προσγειωτικός ρεαλισμός με ψήγματα θλίψης και με αποχρώσεις του σκούρου μαύρου που δίνει αξία στις ανοιχτόχρωμες αποχρώσεις της ζωής!..
Σκληρός στις εικόνες του. Σκληρός στις λέξεις του. Σκληρός στις εκφράσεις του!..
Ένας ρεαλισμός που σε δαγκώνει και σε προσγειώνει, που σου δίνει την συνείδηση ότι δε ζεις υπερβατικά, αλλά ότι υπάρχεις!... Όπως υπάρχουν και τα προβλήματα. Όπως υπάρχουν και οι απώλειες στη ζωή. Υπάρχεις, ζεις, υποφέρεις, δημιουργείς κι αυτό είναι η ζωή!... Μια ζωή, που μέσα στην πολύβουη πόλη, στο θορυβώδες φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον, στη φλύαρη καθημερινότητα και στις εκκωφαντικές στιγμές της σιωπής, σε κρατά τυλιγμένο στο σεντόνι της μοναξιάς!...
Στη γραφή του παίρνουν αξία τα μικρά και καθημερινά. Οι άνθρωποι και τα μικρά τους γεγονότα, που στα μάτια του λογοτεχνικού φανφαρονισμού είναι χωρίς σημασία, προσπεράσιμα, ανάξια λόγου. Στη δική του γραφή γίνονται πρωταγωνιστές, αποκτούν κύρος και οντότητα και δίνουν αξία στην ταπεινή μικρόχαρη ζωή!...
Η προσέγγιση αυτή για τη ζωή, μέσα από το φακό της ψυχής, χωρίς ωραιοποιήσεις και χωρίς υπερβατικές ρήσεις είναι η απεικόνιση της πραγματικότητας. Είναι η φυσική εξέλιξη. Είναι ο ρεαλισμός στο χώρο των τεχνών. Και όταν προστίθεται ο μύθος, η φαντασιακή προσέγγιση τότε, τούτο δεν εξυπηρετεί τίποτα περισσότερο από το να φανεί ακόμη πιο απογυμνωμένη η εικόνα. Τότε ο ρεαλισμός αυτός γίνεται μαγικός. Μαγικός στο να πείσει και να μυήσει, να δώσει ερμηνείες και να καθοδηγήσει…
Ο Γιώργος λοιπόν έχει αυτή την ικανότητα να παντρεύει την πραγματικότητα με το μύθο, να γίνεται λυρικός και πειστικός. Είναι ένας διηγηματογράφος του «μαγικού ρεαλισμού».
Το ομότιτλο διήγημά του «Το Παράπονο του Εμμανουήλ Παπά» πιστεύω πως είναι αντιπροσωπευτικό ως διήγημα στο χώρο του «μαγικού ρεαλισμού».
Το διήγημα εξιστορεί μια φαντασιακή εντελώς ιστορία. Τον Εμμανουήλ Παπά να κατεβαίνει από τις πινακίδες της οδού, να ζωντανεύει και να συναντά τον Τάσο Καρατάσο που κατέβηκε κι αυτός από τον ανδριάντα του. Να κουβεντιάζουν για τα περασμένα, τα επαναστατικά γεγονότα που συνέβαλαν στην παλιγγενεσία των Ελλήνων, να εκκλησιάζονται και να στέκονται απέναντι από την προτομή, ενός κατοπινού Έλληνα, του αρχαιολόγου, Μανώλη Ανδρόνικου.
Τρεις πρεσβευτές του ιστορικού χθες στο αβέβαιο σήμερα του Ελληνισμού.
Μερικές αυτούσιες εκφράσεις του συγγραφέα που ξετυλίγουν γκροτέσκο εικόνες και νοηματοδοτούν την δραματική πραγματικότητα του σύγχρονου Ελληνισμού…
«Ποιόν φοβερίζεις Καρατάσο;
«Τα κοπρόσκυλα διώχνω, που μαγαρίζουν την αυλή μου…»
…..
«Ανέβηκαν οι (πεθαμένοι) ελευθερωτές (Παπάς και Καρατάσος) τα σκαλοπάτια (της εκκλησίας), έκαναν το σταυρό τους, άναψαν το κερί τους, πέρασαν ανάμεσα από τον κόσμο και στάθηκαν μπρος στην Ωραία Πύλη. Ένα αεράκι φύσηξε απαλά στο πέρασμά τους, σαν χάδι πατρικού χεριού στο κεφαλάκι ενός μωρού. Έστρεψαν τα κεφάλια τους οι εκκλησιαζόμενοι, δεν είδαν τίποτα…»
……..
Η προτομή του Ανδρόνικου στήθηκε, για να τον βλέπουν οι διερχόμενοι και να θυμούνται, καθώς τους έδωσε καθρέπτη να κοιτούν το πρόσωπό τους….
Ξεχείλισε το παράπονο καθ’ όλο το χρόνο της παρουσίασης από τη σκληρότητα της ζωής!... Και στον πάτο του ποτηριού μας γλύκανε μια ελαφριά δόση αυτοσαρκαστικής εκτόνωσης, ως επίλογος, σε μια ζωή με πλίνθους και κεράμους άτακτους ερριμμένους…».
Ο μαγικός ρεαλισμός του συγγραφέα μάγεψε το ακροατήριο τόσο που χρόνος κύλησε ανεπαίσθητος και στις εκφράσεις όλων μας είχε αποτυπωθεί η γοητεία των προσωπικών βιωματικών εξιστορήσεών του.
Αποσπάσματα από το βιβλίο αναγνώσθηκαν από τον Γιάννη Παπαδιαμάντη
Από τους φίλους προσκεκλημένους πήραν το λόγο και τοποθετήθηκαν για το βιβλίο, ο Δημήτριος Ψευτογκάς και ο Ιωάννης Σιώμος.
Για την προετοιμασία και την άρτια οργάνωση της εκδήλωσης έχουν εργασθεί: Ο Σταύρος Χασπερίδης , η Γεωργία Κοπάνου, η Θεολογία Ταρλατζή και η Κατερίνα Καφτεράνη
Ήταν πραγματικά, κατά κοινή ομολογία, μια πολύ επιτυχημένη παρουσίαση.
Ο Γιώργος Σιώμος έχει στήσει μεσοστρατίς την κάμερα της ψυχής του και το διερευνητικό του βλέμμα και καταγράφει….
Διαβάζοντάς τον, όλοι θα συναισθανθείτε ως πιθανοί πρωταγωνιστές στην αυριανή πλοκή των βιογραφικών του σημειώσεων. Και όσοι παρευρίσκεστε σήμερα μέσα στην αίθουσα, μπορεί αύριο να βρεθείτε μέσα από την όμορφη λογοτεχνική του κατάθεση, σε κάποιες από τις συλλογές διηγημάτων, εντυπωμένες στα επόμενα βιβλία του!...
Ευχόμαστε στο «Το Παράπονο του Εμμανουήλ Παπά» να είναι καλοτάξιδο στη χώρα των βιβλιόφιλων και στον συγγραφέα να έχει πάντα αυτή την ανεπούλωτη επιθυμία της γραφής!...
Σίμος Ζαγκανίκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αφήστε το σχόλιό σας